مهمان ناخوانده از خوشه کهکشان ویرگو
+0 به یه ن
مشکل آشکارسازی مستقیم ماده تاریک سبک این هست که انرژی واپس زنی اش کمه. سرعت ذرات ماده تاریک در کهکشان ما از سرعت فرار کمتر باید باشه. در نتیجه خیلی نمی توانند محکم به هسته ها و الکترون ها لگد بزنند.
مقاله دیروز الخاندرو ایبارا جالبه. می گه بخشی از ماده تاریک دور وبر ما از خوشه کهکشانی خودمان (خارج از هاله کهکشان راه شیری) و یا خوشه ویرگو تشریف آورده و سرعتش زیاده و در نتیجه می تونه محکم تر لگد بزنه.
نتیجه اش این که وقتی این اثر را لحاظ می کنیم به ازای ماده تاریک با جرم حدود GeV حد بالا روی سطح مقطع برخورد با نوکلئون ها و به ازای جرم حدود MeV، حد روی سطح مقطع برخورد با الکترون ها قوی تر می شه.
نمی دانم چرا در مورد برخورد با الکترون ها ، نتایج زنون-یک تون را درنظر نگرفته اند!